Amerikalı bir yatırımcı olan John Neff, ünlü Vanguard Windsor Fonu’nun başkanlığını yapmıştır. 30 yıllık sürede fonun 57 kat değerlenmesini sağlamıştır. Yatırım tarzı ile dikkat çeken Neff, düşük fiyat/kazanç metodolojisini kullanmıştır.
Emekli oluşuyla birlikte yatırım felsefesini ve stratejilerini “Neff on Investing” isimli kitapta anlatmıştır. 1999 yılında yayımlanan bu kitabın ardından, Stephen Horan, Robert R. Johnson ve Thomas Robinson “Strategic Value Investing” isimli bir kitabı 2013 yılında yayımlamıştır. Bu kitapta, Neff’in bahsettiği ilkeler ele alınmıştır.
Aşağıda Neff ile ilgili 7 ilkeyi görebilirsiniz:
Düşük Fiyat-Kazanç Oranı
Stratejik Değer Yatırımı kitabının yazarları, düşük fiyat/kazanç oranını yatırım stratejisinin temel taşı olduğunu dile getirdiler. Neff ise düşük F/K yatırımcısı olarak adlandırılmaktan hoşlanırdı. Her zaman iyi beklentilere sahip olduğu hisseleri aradığı söyleniyor.
Fiyat-kazanç oranı, piyasanın beklentilerini yansıtır. Örneğin; piyasa toplu olarak şirketin gelecekte hızla büyüyeceğine karar verdiği zaman, bir hisse senedi yüksek F/K oranıyla satılacaktır.
Düşük F/K oranına sahip olan hisse senedinde ise beklenti piyasanın çok fazla büyümemesi demektir. ana akıma ters davranan değer yatırımcısı, fiyatın ötesinde önemli bir nedenden dolayı düşük F/K oranlarını ve düşük beklentileri sever.
Neff, Vanguard Windsor’u yönettiği zaman, hisse senetleri piyasa konsensüsünün %40 ila %60 altında olan F/K oranlarına sahipti.
Aynı zamanda düşük F/K oranlı hisse senetlerinin her iki durumun da en iyisini sağladığına inanıyordu. Çünkü yukarı yönlü potansiyele ve aşağı yönlü korumaya sahip hisselerdi.
Temel Büyümede En Az %7
Neff, düşük F/K oranına ve yıllık %7’den fazla büyüme oranına sahip bir hisse senedinin değerinin düşük olduğunu düşünüyordu. Ayrıca hisselerin yılda %20’den daha fazla büyümesinden kaçınmak gerektiğini savunuyordu.
Neff’e göre; %7’nin altında bir büyüme oranı, şirketin yeterince sözünün olmadığı ve %20’den fazla büyüyorsa çok riskli demekti. Bu tür hisseler, hayal kırıklığına neden olabilirdi.
Temettü Getirileri
Düşük F/K oranına sahip şirketler genellikle yüksek temettü getirisine sahiptir.
Stratejik Değer Yatırımı kitabının yazarları, hisse senedi getirisinin iki bileşeni olduğunu savunur. Bunlar; temettü getirisi ve hisse fiyatındaki değişimdir.
Benjamin Graham ve David Dodd gibi Neff de temettü getirisinin hisse fiyatındaki değişiklerden daha güvenilir olduğuna inandı. Bu nedenle güçlü getirili hisse senetlerini sevdiği bilinir.
Çok fazla yatırımcının hisseleri, fiyat artışı potansiyellerine göre değerlendirdiğini ve temettü ödemelerini ihmal ettiğini düşündü.
Neff, fonunun S&P 500 endeksine kıyasla %3’lük performansının yaklaşık üçte ikisinin temettülerden kaynaklandığını tahmin etmiştir.
Toplam Getiri Oranı
Toplam getiri oranı, potansiyel bir yatırımın çekiciliğini ölçmek amacıyla Neff tarafından geliştirilmiş bir metriktir.
Toplam getiriyi, temettü getirisi ile beklenen kazanç büyüme oranının toplamı olarak tanımlamıştır. Toplam getiri hesaplandıktan sonra bunu F/K oranına bölmüştür.
Toplam Getiri Oranı = (Kazanç Artışı + Temettü Getirisi) / Fiyat-Kazanç Oranı
Uygulamada ise pazar veya sektör ortalamalarını ikiye bir marjla aşan toplam getiri oranlarına sahip hisseleri aramak anlamına gelmiştir.
Neff, bu kriteri karşılayan hisse senetleri bulamayınca piyasanın aşırı değerlendiğini varsaymıştır.
Konjonktürel Hisselerde Zamanlama Her Şeydir
Neff, bir noktada portföyünün üçte biri kadar, konjonktürel hisselere yatırım yaptı. Ancak satın alımları, telafi edici bir fiyat kazanç katına sahip olma koşuluna bağlıydı.
Stratejik Değer Yatırımı kitabının yazarlarına göre; konjonktürel şirketleri satın almanın anahtarı, en yüksek kazançlar için ödeme yapmaktan kaçınmaktır.
Yazarlar, “Gerçekte, Warren Buffett dahil olmak üzere birçok değer yatırımcısının savunduğu al ve tut felsefesinin aksine Neff, konjonktürel hisse senetleri açısından zamanın her şey olduğuna inanıyordu,” ifadelerini kullanmıştır.
Neff, F/K oranları düştüğünde satın almıştır. Sonra piyasa çok iyimser hale geldiğinde ve F/K oranını yükselttiğinde satmıştır.
Pratikte bu, aynı şirketleri birden çok kez alıp sattığı anlamına gelmektedir. Örneğin; emekli olmadan kısa bir süre önce 1994 yılında Atlantic Richfield’i satın almıştır. Yani altıncı kez bu pozisyonu almıştır.
Önde Gelen Büyük Şirketlerden Uzaklaşın
Neff genellikle kendi alanlarında lider olan ve önde gelen büyük şirketlere yatırım yapmamıştır.
Yatırımcı kaprislerinden dolayı yanlış fiyatlandırılma olasılıklarının çok az ilgi gören iyi ve sağlam şirketlere göre daha düşük olduğunu düşünmüştür.
Bu, özellikle piyasalar hakkında kötümser olduğunu doğrulayan bir hareket olarak yorumlanmıştır.
Güçlü Bir Temel Durum Arayın
Neff, temel analizin gücüne inanan bir yatırımcıydı. Alım satım kararı vermek için bir veya iki ölçümün yeterli olmadığında ısrar etmiştir.
“Rakamların ardındaki rakamlar da önemlidir,” diyen yazarlar, “Fikir kazanç artış oranlarına ilişkin güvenilir tahminler geliştirmektir. Bu nedenle değerleme modellerinde kullanılan tahminleri doğrulamak için güçlü bir temel durum yapılmalıdır,” ifadelerini kullanmışlardır.
Kaynaklar:
